Out of all three children I loved you the most, but you always liked ballu better because he was a boy. Still I strived to be number 1 in your eyes. But no matter how hard I studied, cleaned, cooked, listened, learned, loved, cried, related to you, ballu always came first.
You let me down dita.
After you pulled me out of highschool I learned everything from you. You were my guru. I took care of you when you were sick, I made dali baji bhat and tried new recipes so that me and you can eat something good when mama went to work, and anavi ballu went to school. I made you churros to make you happy whenever I could. I tried my best to speak, read and write axhomia and immersed myself the most with our culture. Instead of jumping on the trampoline and being a normal 14 year old, I saved money every time you had training so that our house wouldn't be forclosed, and only worried about money because I didn't want to lose our house. My head remained on my shoulders no matter how tough it got for us.
Out of all three of us, I took care of the animals every time you went to jail. Even in 101 degree fever, I went and gave Lakshmi, chickens and ducks pani in 1 foot of snow when mama anavi and ballu told me they don't want to because it's too cold. I developed emotional bonds with each and every animal we had, even though at the end 177 was taken, and all of our animals died. I saw the white peacocks body and feathers on the ground, I cried for boi and girl peacock and Pancake for days. I have dreams of running in the deep with Roy every night, and sitting with Silver and giving her some kesu. Since 2018, I have cared for and helped over 240 poor people provide for their animals, and have saved and rehomed 1867 cats, 150 dogs, and saved 3 sick chickens.
The car that I bought was from all the money I saved making only 9$ an hour at the animal shelter working until 10:30 pm by myself in a dark building scrubbing and cleaning poop, giving sick animals medication, socializing with traumatized cats and dogs, and giving them company for years. I took the bus for 4 years and walked to school and work even though my feet hurt all the time from standing the whole day in lab, and at the animal shelter. The first car I wanted to buy wasn't even a Honda, it was a 1999 Lexus LS 250, same brand as the Monavi Lexus, but the only one I could find had engine issues. And seeing how mama struggled with the Honda van and you struggled with car problems I decided to buy a new car so that while I go to school I don't have to worry about any car problem. But all you see in that I am living a life of luxury. I am not. I am hardworking innocent donkey had to struggle in deep water with crocodiles before I pulled myself up.
For months I transferred calls for you and your inmate friends so they can talk to their families, while anavi and ballu watches movies.
Every fathers day I become depressed, because everyone is out enjoying with their own Dita but I cannot. Right now I have an old aged coworker who brings me gujrati food from the BAPS temple all the time in his tiffin even though I tell him to stop bringing me food because I don't have time to make him something, he insists. Only recently from another coworker I found out that it is because he misses his daughter who is the same age as me. But he cannot talk to her because she is spoiled and out of touch with Indian culture. Hearing all of this I feel so depressed and sad that some random stranger is doing this for me, when most of all I just wanted my own Dita to do this and care this much about me.
So I am sorry for not being the Son that you always wanted.
1:26 AM
Forwarded
*ES 300
1:26 AM
1:39 AM
0:47
1:39 AM
translation:
2:00 AM
তিনিওটা সন্তানৰ ভিতৰত মই তোমাক আটাইতকৈ ভাল পাইছিলোঁ, কিন্তু তুমি সদায় বাল্লুক বেছি ভাল পাইছিলা কাৰণ তেওঁ ল’ৰা আছিল। তথাপিও মই আপোনাৰ দৃষ্টিত ১ নম্বৰ হ’বলৈ চেষ্টা কৰিলোঁ। কিন্তু মই যিমানেই কষ্ট কৰি পঢ়িলোঁ, চাফ-চিকুণ কৰিলোঁ, ৰান্ধিলোঁ, শুনিলোঁ, শিকিলোঁ, ভাল পালোঁ, কান্দিলোঁ, আপোনাৰ লগত সম্পৰ্ক স্থাপন কৰিলোঁ, বাল্লুৱে সদায় প্ৰথম স্থান লাভ কৰে।
তুমি মোক নিৰাশ কৰা দিতা।
তুমি মোক হাইস্কুলৰ পৰা উলিয়াই অনাৰ পিছত মই তোমাৰ পৰা সকলো শিকিলোঁ। তুমি মোৰ গুৰু আছিলা। তোমাৰ বেমাৰত মই তোমাৰ যত্ন লৈছিলো, ডালি বাজী ভাট বনাই নতুন নতুন ৰেচিপি চেষ্টা কৰিছিলো যাতে মামা কামলৈ গ’লে মই আৰু তুমি ভাল কিবা এটা খাব পাৰো, আৰু অনৱী বাল্লু স্কুললৈ গ’লে। মই তোমাক যেতিয়াই পাৰো সুখী কৰিবলৈ তোমাক চুৰ’ বনালোঁ। মই এক্স’মিয়া ক’বলৈ, পঢ়িবলৈ আৰু লিখিবলৈ যৎপৰোনাস্তি চেষ্টা কৰিলোঁ আৰু আমাৰ সংস্কৃতিৰ লগত নিজকে আটাইতকৈ বেছি নিমজ্জিত কৰিলোঁ। ট্ৰেম্পোলিনত জপিয়াই স্বাভাৱিক ১৪ বছৰীয়া ল’ৰা হোৱাৰ পৰিৱৰ্তে মই প্ৰতিবাৰ প্ৰশিক্ষণ লোৱাৰ সময়ত টকা সঞ্চয় কৰিছিলো যাতে আমাৰ ঘৰটো ফোৰক্ল’জ নহয়, আৰু কেৱল টকাৰ চিন্তা কৰিছিলো কাৰণ মই আমাৰ ঘৰটো হেৰুৱাব নিবিচাৰিছিলো। আমাৰ বাবে যিমানেই কঠিন নহওক কিয় মোৰ মূৰটো মোৰ কান্ধত থাকিল।
2:00 AM
মই কিনা গাড়ীখন আছিল মই জমা কৰা সকলো টকাৰ পৰাই পশু আশ্ৰয় শিবিৰত ঘণ্টাত মাত্ৰ ৯$ উপাৰ্জন কৰি নিশা ১০:৩০ বজালৈকে মই নিজেই এটা আন্ধাৰ অট্টালিকাত মল-মূত্ৰ ধুই চাফা কৰি, ৰোগীয়া জীৱ-জন্তুক ঔষধ দি, আঘাতপ্ৰাপ্ত মেকুৰী আৰু কুকুৰৰ সৈতে সামাজিকভাৱে মিলিত হৈ কাম কৰি , আৰু বছৰ বছৰ ধৰি তেওঁলোকক কোম্পানী দি। ৪ বছৰ বাছত উঠি গোটেই দিনটো লেবত, আৰু পশু আশ্ৰয় শিবিৰত থিয় হৈ থকাৰ বাবে ভৰি দুখন সকলো সময়তে বিষ হ’লেও স্কুল আৰু কামলৈ খোজ কাঢ়ি গ’লোঁ। মই কিনিব বিচৰা প্ৰথমখন গাড়ী আনকি হোণ্ডাও নাছিল, ১৯৯৯ চনৰ লেক্সাছ এল এছ ২৫০ গাড়ী আছিল, মনাভি লেক্সাছৰ সৈতে একে ব্ৰেণ্ড, কিন্তু মই বিচাৰি পোৱা একমাত্ৰ গাড়ীখনৰ ইঞ্জিনৰ সমস্যা আছিল। আৰু মামাই কেনেকৈ হোণ্ডা ভ্যানৰ সৈতে যুঁজিছিল আৰু আপুনি গাড়ীৰ সমস্যাৰ সৈতে যুঁজিছিল সেইটো দেখি মই নতুন গাড়ী এখন কিনাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিলো যাতে স্কুললৈ যোৱাৰ সময়ত মই গাড়ীৰ কোনো সমস্যাৰ বাবে চিন্তা কৰিব নালাগে। কিন্তু আপুনি যিমানেই দেখিছে যে মই বিলাসী জীৱন যাপন কৰি আছো। মই নহয়। মই কঠোৰ পৰিশ্ৰমী নিৰীহ গাধটোৱে নিজকে ওপৰলৈ টানি অনাৰ আগতে কুমিৰৰ সৈতে গভীৰ পানীত সংগ্ৰাম কৰিবলগীয়া হৈছিল।
2:02 AM
Sun Jan 14 19:14:11 IST 2024
